sage ? thinker ? crack ? / mówić mu o wszystkim ?

Averille · Wysłany: Pią 23:15, 28 Mar 2008 Temat postu:

ja nie potrafię mówić moim przyjaciołom o wszystkim.
ze zwyczajnego strachu...
a także dlatego, że niektóre rzeczy chcę zachować dla siebie..

sloneczko · Wysłany: Pon 17:30, 31 Mar 2008 Temat postu:

Dla mnie Przyjaciel to ktoś przed kim mogę głośno myślec, przy kim nie boję się być sobą, przed którym nie mam absolutnie żadnych tajemnic.

Ktoś kiedyś powiedział : "Szukamy przyjaciół, dopóki nie uwierzymy w ich obecność naprawde".

Ja wierze, ufam, kocham.

żab

uważaj bo możesz się kiedyś zawieść

Samantha0808

nie mam przyjaciół takich na 100%, przeciez Rafałowi się nie zwierze o problemach kobiecych...

sloneczko

Nie zawiode się, nie grozi mi to.
Swojego Przyjaciela jestem pewna bardziej, niż niczego innego w świecie.
Jestem gotowa oddać życie za Niego, i doskonale wiem, że On też wszystko dla mnie zrobi.
Prawdziwa przyjaźń to zjawisko dość rzadkie, ale bywa prawdziwe Smile

sloneczko

A dlaczego mu sie nie zwierzysz ?
Mimo, że to facet, to jednak zyskał u Ciebie miano Przyjaciela,
czyli jest wyjątkowy na swój sposób.
Przyjaciel to ktoś, komu ufa sie bezgranicznie, w którego sie wierzy nawet wtedy gdy wszyscy inni już dawno przestali.
Postaraj sie przed Nim otworzyć Smile

Chłopacy czasem są bardziej godni zaufania, niż jakakolwiek dziewczyna.
Pozdrawiam:)

I$ioolka;)

zgadzam się z Averille.
gdybym miała mówić swojemu przyjacielowi wszystko a wszystko - nie byłabym sobą.

mściwy_eulal

Ja mam to szczęście, że mam i Przyjaciela i Przyjaciółkę (: Chociaż Patryk nie miał nic przeciwko, jak zwierzałam mu się z moich typowo kobiecych problemów. Czasem się czerwienił, ale podchodził do tego bardzo... 'profesjonalnie', naukowo - tłumaczył tyle, ile wiedział, przytulał i mówił, że będzie ok...

Samantha0808

pisze ogólnie do sloneczka, czy jak ci tam:
Z taką łatwowiernością ktoś cie kiedyś nieźle wychuja... Bez obrazy naprawde, ale widać, że mało w życiu widziałaś...Tak chłopcy są CZASAMI bardziej godni zaufania no właśnie czasami, a to się nie zdarza, prędzej czy później zrobią ci kołodupy i tyle, powiedzą kumplom, swoim dziewczynom itd... mnie Rafał nie wychujał, bo wiedziałam kiedy się wycofać i czego nie mówić... ja wiem, że przyjaciele odchodzą po jakimś czasie, ale rodzina zawsze zostaje... ostatnio przyjaźnie się z taką Kaśka gadamy o wszystkim, śmiejemy się i ogólnie jest ok, ale później wiem, że to teź się rozwali jakoś po ukończeniu szkoły, albo i wcześniej jak którejś z nas odbije...

Averille

Kiedyś usłyszałam słowa: Zwierzyć się komuś, znaczy coś w sobie zabić...

Cóż nieufność do ludzi odziedziczyłam po mamie, niestety mam ewidentnego pecha do przyjaciół... Zmieniają się jak w kalejdoskopie. Więc to nie przyjaciela, ale znajomi? może...

Na dzień dzisiejszy przyjaciółmi mogę nazwać 3 osoby, koleżankę z mojego miasta Paulinę, nie rozmawiam z nią bardzo często, ale wiem, że zawsze jest... Koleżankę z Olsztyna... cóż może to x km, ale zawsze, gdy jej potrzebuję wtedy dzwoni... Ma jeszcze jakiś 7 zmysł... na odległość czuje, że coś jest nie tak i właśnie wtedy dostaję od niej sms-a... No i Jego.... Nigdy mnie nie zawiódł w najgorszych dla mnie chwilach: gdy zmarł dziadek, gdy byłam chora, gdy w domu było źle... Po prostu są...

Ale czy mogę im mówić o wszystkim? Nie, bo nie potrafię...